Thursday, July 28, 2011

Ramadhan datang lagi...

Ramadhan datang lagi...


Seronok rasanya bila tibanya ramadhan. Terkenang masa zaman kanak2/ remaja...arwah bapak yang selalu kejutkan dari tidor. Time yang paling tak dapat dilupakan hingga ke saat ini..bila masa duduk dimeja makan waktu bersahur... Bapak pasti akan bacakan doa puasa walaupon kami dah menjangkau remaja & dah tau baca doa puasa. Pasti akan rasa terngiang2 suara bapak bacakan doa puasa. huhh ^_^ syahdu plak bila tekenangkan arwah bapak... Kini giliran teman pulak dok kena gerakan anak2 & hubby.

Lengkung~lengkang peroyok pepagi buta. Nak amek lesung batu pon rasanya tak sanggup..kesian penduduk Seri Murni kena dengar bunyi lesung batu teman.


Harap anak2 ku & suami tabah jalani ibadah puasa ramadhan tahun ini.

Sunday, July 3, 2011

Its All about EMAK....

JAMILAH HAJI MOHAMMAD dilahirkan pada 23hb April 1940.

Mak selalu cerita bahwa mak dilahirkan pada tahun 1942. Orang dulu2 selalunya akan daftarkan kelahiran anak (buat surat beranak) lewat. Dalam kes mak, arwah atok daftarkan mak 2 tahun lebih tua sebab zaman Jepun masa tu nak tuntut beras lebih dr pihak berkuasa. So anak yg berumor 2 thn dah kira bole tuntut beras dr pihak Jepon. Tula pasalnya arwah atok daftarkan mak 2tahun lebih tua.

Mak sebenarnya adalah anak ke 2 selepas kakak yang sulongnya (Azizah) meninggal ketika masih dlm pantang kata mak.

Mak cuma belajar setakat darjah 5 di Sekolah Rungkup. Masa tu sekolah darjah 6 kena bebasikal ke Bagan Datoh. Disebabkan jauh & tiada kemudahan nak ke sekolah, mak berhenti sekolah. Lagipon kawan2 kelas mak yg perempuan cuma tinggal mak sorang je yg masih besekolah masa tu. Arwah Opah Ropiah pula tak berapa menggalakan mak sambung sekolah sebab masa tu adik2 ramai yang kecik2.

Opah lebih senang kalau mak duduk di rumah jaga adik2 yg ramai & masih kecik2 masa tu. Lain pulak dengan sikap arwah atok, arwah atok pantang dengar kelas belajar apapon...pasti akan dihantarnya anak2. Peluang tu seme dapat kat Mak Lang Nafisah... Atok anta maklang ke sekolah agama dll. Mak pula terpaksa berkorban masa remaja menjaga adek2 yg masih kecik2 bersama opah.

Penah mak di hantar ke rumah orang untuk belajar menjahit. Belajar menjahit baju kerawang2 sebab Opah memang bekenan dgn baju kerawang2. Itu yg Atok hantar mak duduk disana suruh belajar jahit kerawang. Mak kata... dalam hati nak balik aje, boring & tak seronok macam dok asrama. Mak bertahan cuma sebulan, pastu balik rumah jaga adek2.

Zaman remaja mak macam remaja lain2 jugak. Mak cerita, penah diaorg (adek2 laa...Ude, Maklang, emak & ntah sape lagi) buat bangsal nyior sebijik macam bangsal nyior Tok Ngah Samad (adek opah) punya ...tapi versi kocik laa.... So depa2 nih dok kutip laa buah nyior2 yg kecik2 nih utk disalaikan.. tup-tup ntah camane ntah, bangsal nyior depa terbakor! Ape lagi kelam kabut laa.... yang Mak Lang Nafisah dok laa terjerit2 mintak tolong ...TOLONGG!! TOLOONGGG!! bukannya nak amek ayor siram api tu...tapi kept on jerit mintak tolong. Sape yang nak tolong....ade laa org tua sorang tu dia pon tak larat bejalan... So hangus laa bangsal nyior depa.

Macam2 depa buat nak cari duit poket senirik. Kutip buah pinang laa, keringkan & jual...dapatla 20 sen..30sen.

Beli pulak lembu. Jaga lembu laa.... haaa, mak kata ada 1 masa tu tak sempat nak tambat lembu tu sebab masa tu hujan lebat. Tau2 lembu tu dah lepak bawah rumah..bersepah2 laa tahi lembu kat bawah rumah. Ada plak sekali tu lembu tu luka kat kakinya, berkudis berulat-ulat kat kakinya. Apalagi mak pon merawat lembu tu dengan letak minyak gamat jee..


Mak berkawin masa berumor 20 tahun. Mak tak penah kenal arwah bapak secara in person. Masa tu bapak ditugaskan mengajar di Sekolah Rungkup. Mak kata, kalau mak sambung belajar bermakna cikgu mak ialah Cikgu Baharuddin. Tapi...mak tak sempat & tak penah bekenalan pon masa tu...

Arwah bapak memang pendiam, tak banyak cakap & lebih banyak bergaul dengan org2 tua kat kampung. Adala Tok Andak Hussin ni (im not sure who..) yg dok match~matekan dgn mak sebab bapak memang nak mencari calon isteri org Rungkup. Bapak pon setuju...org tak byk cakap laa katakan.

Opah tak berapa setuju bila bapak nak masuk minang. Lagipon masa tu Opah dalam pantangkan Mak Ebah. Opah takut nanti mak dibawa pindah jauh dari opah. Siapa pulak nak menolong jaga adek2 yg kecik2 masa tu..10 org adek2 yg kecik2 masa tu...fuhhh!!


Opah pulak perlukan mak sebagai assistant bukan aje dalam mengesahkan adek2 yg kecik, menjadi perantaraan antara opah ngan atok. Sebab dulu opah ngan atok nih payah sikit nak berkomunicate.. Bila opah suruh atok beli pape barang, sure atok adee je bangkang.. tak payah belilaa..pakai yang mane adelaa... Tapi, bila mak jadi perantaraan..atok tak banyak cakap sure belikan aje.

Mak kawen pada tahun 1958. Kenuri kawin dijangka berlangsung pada bulan Disember. Masa tu Opah dalam pantangkan Mak Ebah.
Masa bulan November tu plak bakal mak mentua mak (Mariam namanye) meninggal dunia (sebulan je sebulan sebelum bapak nak kawin). Walaupon gitu majlis perkahwinan tetap di langsungkan. Mak kawen masa berumor 20 tahun, manakala bapak plak berumor 10 tahun lebih tua dari mak (30 laa kot).


Orang dulu2 kalo kenduri kawen berlangsung 3hari 3 malam... ada yg 7hari 7 malam pon ade! Persiapan kenuri kawen antara mak & bapak amat meriah sebab anak pertama yg berkawen. Segala kerja2 kawen panggil org2 kampung mengerjakannya. Orang dulu2 akan buat bangsal tempat buat kerje..budak2 muda akan masuk baroh amek buloh2 utk dibuat bangsal. Bangsal lelaki untuk org2 laki melapah lembu & potong2 dlm saiz yg spatutnya. Manakala bangsal pompuan utk org pompuan duduk motong2 bawang, sayuran dan lain2. Meriah bila diingatkan zaman dedulu.. Bila break-time, sure akan dihidangkan kopi O dengan roti 4segi. Sedap dicicah & makan sesama lepas penat wat keje2.

Nantikan citer pasei mak lagi....tungguu....